Thuje - jakich warunków potrzebują do uprawy ?
Decyzja o sadzeniu tui w ogrodzie wynika głównie z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim, są one niesamowicie łatwe w utrzymaniu ze względu na ich niskie wymagania glebowe. Tuje są też odporne na choroby, nie są narażone na ataki szkodników, oraz dobrze znoszą różnorodne warunki atmosferyczne.
Te rośliny doskonale rozwijają się na stanowiskach dobrze oświetlonych i nasłonecznionych, ale potrafią przetrwać także w miejscach z umiarkowanym cieniem. Ważne jest jednak, aby gleba, na której rosną, była żyzna, obfita w próchnicę, o dobrej przepuszczalności i utrzymująca stałą wilgotność. Na glebach ubogich, o niskiej zawartości składników odżywczych, lub glebach piaszczystych, tuje mogą rosnąć słabo i nie będą prezentować się atrakcyjnie.
Jaka jest najlepsza pora na sadzenie tui ?
Decyzja o czasie sadzenia tuji do gruntu częściowo zależy od formy, w jakiej są dostarczane. Jeśli rośliny mają odsłonięte korzenie, najlepiej jest je nabyć i posadzić pomiędzy końcem kwietnia a majem lub wrześniem i październikiem. W tym okresie mają one najlepszą szansę na skuteczne ukorzenienie się i dostosowanie się do nowego otoczenia przed nadejściem wiosny lub zimowego okresu spoczynku. Natomiast tuje kupione w donicach można bezpiecznie sadzić przez cały okres, gdy rośliny są w fazie wzrostu.
Jak sadzić tuje ?
Sadzenie tui jest zróżnicowane w zależności od odmiany i celu, jaki ma pełnić w ogrodzie. Jeśli celem jest stworzenie gęstego żywopłotu, to odległości między poszczególnymi roślinami powinny być stosunkowo małe, ale wystarczające, aby umożliwić im rozwijanie gałęzi na boki. Sytuacja jest inna, jeśli tuje mają być ozdobą ogrodu.
W Polsce najpopularniejsze żywopłoty tworzone są z odmian Szmaragd i Brabant. Dla Szmaragd zaleca się sadzenie w odległości około 50-60 centymetrów, ponieważ są to odmiany o stożkowatym i zwartym pokroju, który nie rozrasta się zbyt szeroko na boki. W przypadku odmiany Brabant, która rośnie znacznie szerzej, odległość między nimi powinna wynosić 70-80 centymetrów. Warto również zachować co najmniej 50-centymetrową odległość od płotu, aby umożliwić swobodne przycinanie gałęzi bez potrzeby wchodzenia na cudzą posesję, gdy rośliny przerosną płot.
Podczas sadzenia tui warto pamiętać o kilku kluczowych zasadach:
- Obszar wokół roślin powinien być wolny od trawy i chwastów, co najmniej na dwukrotną średnicę bryły korzeniowej.
- Dołek pod sadzenie powinien być odpowiednio głęboki, zazwyczaj przekraczający długość szpadla, a szerokość otworu powinna być co najmniej dwukrotnie większa niż średnica bryły korzeniowej.
- Glebę wokół tui warto uzupełnić specjalnym podłożem do tych roślin lub żyzną ziemią oraz kompostem, jeśli gleba ogrodowa jest uboga.
- Roślinę trzeba umieścić w dołku tak, aby po przysypaniu ziemią podstawa pnia była dokładnie w tym samym miejscu, w którym była w donicy. Korzenie należy dokładnie zagrzebać i ugnieść.
- Pozostawienie lekkiego zagłębienia wokół rośliny może być uzupełnione korą lub inną ściółką i pozwoli na oszczędniejsze podlewanie w przyszłości.
- Po posadzeniu tui ważne jest obfite podlewanie i pozostawienie dołka zapełnionego wodą, aż zostanie wchłonięta.
Młode tuje po posadzeniu wymagają stałej uwagi i reagowania na wszelkie niepokojące objawy:
- Regularne podlewanie jest niezbędne, szczególnie podczas okresów suszy.
- Trzeba monitorować rośliny pod kątem ewentualnych chorób grzybowych lub szkodników.
- Dzięki przestrzeganiu tych prostych zasad można cieszyć się zdrowymi i pięknymi tuja przez wiele lat.
Tuje szmaragd na żywopłot >>Kliknij aby zobaczyć <<
Jak nawozić tuje ?
Na rynku dostępne są różne rodzaje nawozów dedykowanych roślinom iglastym. Nawożenie tui przeprowadza się zazwyczaj w okresie od wiosny do jesieni. Pierwsze nawożenie powinno odbyć się w drugiej połowie kwietnia, kiedy rośliny budzą się z zimowego spoczynku. Kolejne dawki nawozu dostarczaj zgodnie z zaleceniami na opakowaniu nawozu i dostosuj do potrzeb rośliny.
Podczas wiosennego i letniego nawożenia tui warto używać nawozów, które zawierają kompleks NPK (azot, potas i fosfor) oraz niezbędne mikroelementy. Nawozy granulowane są popularne, ponieważ umożliwiają precyzyjne dawkowanie i można je równomiernie rozsypać wokół rośliny.
Na jesieni z kolei zaleca się stosowanie nawozów, które nie zawierają azotu, ponieważ azot stymuluje rośliny do wzrostu masy zielonej, co nie jest pożądane przed zimowym okresem spoczynku. Nawozy jesienne powinny skupiać się na dostarczaniu potasu i fosforu, które pomagają w zwiększeniu mrozoodporności roślin i przygotowują je do zimy. Okazjonalnie warto również rozważyć nawożenie organiczne, takie jak kompost, biohumus lub obornik granulowany. Te produkty zawierają kwasy humusowe, które pomagają w poprawie właściwości gleby i aktywizują mikroorganizmy glebowe.
Nawożenie tui jest istotnym elementem opieki nad nimi, ale pamiętaj, aby przestrzegać zaleceń dotyczących rodzaju nawozu, dawki i terminu nawożenia, aby zapewnić im zdrowy rozwój i atrakcyjny wygląd.
Na co chorują tuje ?
Tuje, podobnie jak inne rośliny, mogą być podatne na różne choroby i szkodniki. Oto niektóre z najczęstszych problemów zdrowotnych, które mogą dotyczyć tuji:
1. Choroby grzybowe:`
- Rdza tui (Chrysomyxa spp.): To powszechna choroba tui, objawiająca się brązowymi lub pomarańczowymi plamami na igłach. Może prowadzić do opadania igieł.
- Mączniak rzekomy (Pseudocercospora spp.): Powoduje białą powłokę na igłach i może prowadzić do ich opadania.
- Septoria thujae: Choroba ta objawia się brunatnymi plamami na igłach, a także ich żółknięciem i opadaniem.
2. Szkodniki:
- Mszyce: Mszyce mogą atakować tui, przyczyniając się do żółknięcia i zniekształcenia igieł.
- Ślimaki: Ślimaki mogą uszkadzać młode pędy i igły tuj.
- Motyle i ich larwy: Niektóre gatunki motyli, takie jak szrotówki i bielinki, mogą uszkadzać liście i igły tuj.
3. Opieńkowa zgnilizna korzeni - to poważna choroba, która wpływa na drzewa iglaste. Jej objawem jest początkowe matowienie pąków, które następnie stają się żółte i brązowe. Kora drzewa zaczyna pokrywać się białymi warstwami grzybni, a następnie pęka, odsłaniając drewno. W przypadku zaawansowanej infekcji, drzewo może być nie do uratowania i najlepszym rozwiązaniem jest jego usunięcie i spalenie. Rośliny, na których nie widać jeszcze objawów choroby, powinny być natychmiast opryskiwane odpowiednimi środkami ochrony.
4. Zamieranie pędów - drzew iglastych to kolejna poważna choroba. Zazwyczaj zaczyna się od wierzchołków pędów, które żółkną, a potem stają się brązowe i obumierają. Pędy mogą także wykazywać objawy raka, a u ich podstawy pojawia się martwica. Zainfekowane gałęzie powinny być usuwane i niszczone, a resztę rośliny można próbować uratować poprzez stosowanie odpowiednich środków ochrony roślin. Przyczyną tej choroby mogą być przesuszenie, nadmierne nawożenie, brak magnezu, błędy w przycinaniu drzew, przemarzanie zimą lub długotrwałe wystawienie na palące słońce.
5. Choroby fizjologiczne - takie jak zamieranie pędów, mogą być spowodowane różnymi czynnikami, takimi jak przesuszenie podłoża, nieodpowiednie opryski, błędy w nawożeniu, niedobór magnezu, niewłaściwe przycięcie roślin, długotrwała ekspozycja na intensywne słońce. Objawiają się one żółknięciem i zamieraniem pędów. W przypadku tych problemów ważne jest odpowiednie monitorowanie roślin i zapewnienie im odpowiednich warunków uprawy oraz odpowiedniego nawożenia i pielęgnacji.
Szkodniki nawiedzające tuje
Szkodniki na tujach pojawiają się niezbyt często, ale nie można ich całkowicie wykluczyć. Najważniejszymi zagrożeniami są:
-
Misecznik tujowiec - jest to mały owad o brązowych, wypukłych tarczkach, które wyglądają jak suche muszelki. Powoduje przebarwienia na pędach i hamuje wzrost tuj. Wydziela lepką substancję, która stanowi pożywkę dla grzybów. Można go zwalczać, stosując środek owadobójczy, na przykład Fastac. Najlepszy czas na opryski to okres przedwiośnny, aby zniszczyć formy zimujące, oraz drugi termin do połowy lipca, kiedy wylęgają się larwy.
-
Miodownica tujowa - to często spotykana mszyca na tujach, zwłaszcza na odmianach wschodnich. Tworzy duże kolonie bezskrzydłych osobników o długich i cienkich odnóżach. Miodownica wyciąga sok z łusek igieł, powodując ich brązowienie i obumieranie. Dodatkowo wydziela lepką substancję, która może przenosić grzyby i wirusy. Warto stosować ekologiczne środki, na przykład Agricolle, do zwalczania tego szkodnika.
-
Licinek tujowiaczek - to motyl o kremowobrunatnym ubarwieniu. Jego larwy są zielonkawe i mierzą około 3 mm. Żerują one wewnątrz pędów tuj, najczęściej na przełomie kwietnia i maja. Powodują brunatnienie i obumieranie łusek igieł. Objawy te są trudne do rozpoznania, gdyż przypominają skutki chorób lub przemarznięcia. Brak pełni skutecznych środków na tę szkodę, dlatego najlepszym sposobem ochrony jest profilaktyczne opryskiwanie tuj insektycydem w lipcu i sierpniu, gdy motyle wylatują.
Warto monitorować tuje i reagować na pojawiające się szkodniki, aby zachować zdrowie i estetykę roślin.
